Metoda sprzyja opanowaniu zasad poprawnego pisania i korzystaniu z nich przez ucznia podczas pisania
⦁ Zakładamy specjalny zeszyt. Ważne jest, aby był gruby (obojętne z w linię czy w kratkę), a jego okładka podobała się dziecku.
⦁ Na koniec tygodnia (np. w piątek) rodzic wspólnie z dzieckiem przegląda zapisy w zeszytach ucznia z ostatniego tygodnia i razem wyszukują słowa zapisanie nieprawidłowo. Warto również okazać zadowolenie pokazując dziecku wyrazy napisane prawidłowo. Następnie zadaniem dziecka jest wpisać słowa, w których popełniło błędy (poprawnie), na końcu zeszytu w formie listy wyrazów do opracowania.
⦁ Uczeń opracowuje jedno słowo dziennie, codziennie czyli od poniedziałku do piątku – pięć wyrazów. Dziecko wybiera kolejne słowa z listy znajdującej się na końcu zeszytu.
⦁ Opracowanie słowa zajmuje kilka minut. Nie jest obciążeniem czasowym. Metoda wymaga jednak systematyczności tj. wprowadzania do pamięci małej dawki informacji ale często tj. każdego dnia, z przerwą na weekendowy odpoczynek od obowiązków szkolnych.
OPRACOWANIE WYRAZU:
⦁ W pierwszej linijce wpisujemy słowo kilka razy, tyle razy ile się zmieści np.
stół, stół, stół, stół
⦁ W drugiej linijce wpisujemy słowo odmieniając je przez przypadki lub osoby bądź czasy np. stołu, stołem, stołami, na stole
⦁ W trzeciej linijce układamy zdanie z tym wyrazem np.
W pokoju stoi stół.
⦁ W czwartej i ostatniej linijce krótko pokazujemy zasadę wyjaśniającą poprawną pisownię słowa np.
stół stoły : wymienia się na „o”
UWAGI:
⦁ Na jednej stronie opracowujemy tylko jedno słowo. Ważne jest, aby słowa były napisane dużymi wyraźnymi literami w sposób czytelny; wskazane jest używanie korektora w razie potrzeby.
⦁ Stosujemy kody kolorystyczne, aby dodatkowo stymulować pamięć wzrokową np. wszystkie słowa z „ó” podkreślamy czy zapisujemy na czerwono, wyrazy pisane przez „u” mają kontrastowy kolor np. zielony czy niebieski itd.
⦁ Wyrazy, których pisowni nie wyjaśnia żadna zasada – należy zapamiętać; oznaczamy je na marginesie np. literą P dzięki czemu łatwiej będzie je znaleźć do okresowego powtarzania.
⦁ Nie wolno nadrabiać zaległości w weekendy i opracowywać kilka wyrazów dziennie – mija się to z celem i nie działa.
⦁ Na początku, zwłaszcza uczeń w młodszym wieku, może mieć kłopot z podaniem zasady wyjaśniającej poprawną pisownię i potrzebować informacji od rodzica. Warto zatem przypomnieć sobie zasady ortograficzne oraz zakupić odpowiednią książkę (np.: „ABC mądrego rodzica. Skuteczna nauka ortografii” Jolanta Gajda 2008; „Szkolny niezbędnik. Ortografia w szkole. Powtórka” – opr. zbiorowe 2017; „Ortografia i interpunkcja w nauczaniu szkolnym i samokształceniu” Edward Polański 2011; „Kształcenie umiejętności ortograficznych uczniów z dysleksją” Anna Jurek 2012; „Ortografia na bardzo dobry” Barbara i Krzysztof Gierymscy 1994; „Ortografia co do głowy trafia” A. i J. Częścik 2012; „Ortografia bez byków. Całkiem zakręcone dyktanda” Marcin Przewoźniak 2010; „Ortografia gry karciane” opracowanie zbiorowe 2019r.) lub wydrukować z Internetu przydatne informacje (np.: ⦁ www.pisupisu.pl; ⦁ www.logofigle.pl; ⦁ www.ortograf.pl; ⦁ www.dyktanda.pl).
⦁ Uczniowie, którzy już korzystają ze słownika ortograficznego powinni mieć słownik (najlepiej własny) blisko biurka, przy którym odrabiają lekcje.
WIĘCEJ PRZYKŁADÓW:
⦁ orzeł, orzeł, orzeł, orzeł
⦁ orła, orłem, orłami
⦁ Nad lasem leci orzeł.
⦁ orzeł orły: wymienia się na „r”
⦁ brzuch, brzuch, brzuch
⦁ brzuchem, w brzuchu, brzuchami
⦁ Kolegę bolał brzuch.
⦁ brzuch –„ rz” po „b”: „rz” piszemy po spółgłoskach
⦁ córka, córka, córka
⦁ córki, córką, córkami
⦁ Nasza sąsiadka ma dwie córki.
⦁ „ó” niewymienne – trzeba zapamiętać! – P
⦁ zasuwka, zasuwka, zasuwka
⦁ zasuwki, zasuwką, zasuwkami
⦁ Drzwi są zamknięte na zasuwkę.
⦁ WYJĄTEK! od zasady pisania „ó” w końcówkach „ówka”- do zapamiętania! – P
⦁ Jakub, Jakub, Jakub
⦁ Jakubowi, z Jakubem, Jakuba
⦁ Jakub poszedł do sklepu.
⦁ Jakub to imię: imiona piszemy dużą literą
Opracowały: psycholog i pedagog PPP18 – Beata Cander i Eleonora Wójcik